tweede dag Halong Bay

Ach heerlijk bed, oohhh mooie hut, waarom moeten we tijdens zo’n luxe cruise reeds om 06:30 uur opstaan? Vandaag is al weer de laatste cruise-dag. Snel douchen en naar het ontbijtbuffet. Huong heeft een druk ochtendprogramma in elkaar gesleuteld. Om 07:30 stappen wij onder een strak blauwe hemel over in de tender die ons naar nabijgelegen rotsformatie met strandje brengt. Niet alle 19 gasten hebben het op kunnen brengen om zo vroeg op te staan voor het aantrekkelijke programma….
Om 08:00 zetten wij voet aan (ei-)land en beginnen we aan een klimmetje tegen de rots op om al snel de ingang van een grot te ontwaren. In deze grot zouden nogal wat stalagtieten en stalagmieten ontbreken doordat vissers, zeelieden en toeristen jaren lang ongecontroleerd toegang tot de grotten hebben gehad. Nu heeft de organisatie van de Dragon Legend deze grot ge-adopteerd, verlichting aangebracht en bewaking in de hand genomen. De grotten, twee zalen, zijn mooier dan verwacht en leverden mooie foto’s op. Daarbij zijn de grotten lekker koel, wat helpt om rustig wakker te worden.

Na drie kwartier staan we weer op het strandje waar we met de tender zijn geland. De temperatuur is aardig opgelopen en dan is het prachtig helder blauwe water zeer uitnodigend om een stukje te gaan kanoen. Hierbij speelt het groene karakter van de cruise een hoofdrol. In het water drijvende plastic zakken, lijnen, lege flessen en piepschuim dienen in de kano te worden verzameld tijdens de tocht. In de 45 minuten dat we op het water zijn en dicht langs de eilanden varen (waarvan een de naam Walvis draagt) zien we krabbetjes, vissen, een zwarte reiger en de chinese valk die een visje wil verschalken. Drie kwartier hebben we om de nodige calorien te verbranden (Casper en Raymond hebben gisteravond maar een beperkte workout gedaan in de fittness area op een van de achterdekken, dus een beetje fanatiek roeien is van harte welkom.
Na het kanoen is er nog een half uur over voor vrijzwemmen in deze schitterende omgeving en om tien uur gaan we weer de tender to Dragon’s Legend op om na aankomst op het moederschip de koffers in te pakken en ons om 11:00 uur aan de lunch te vervoegen. Ondertussen vaart het schip naar Halong Bay terug.
Om 13:00 uur gaan we aan land en worden we in ultra luxe bussen ingedeeld waarmee we terug gaam naar Hanoi.

Onderweg nog een stop voor een Waterpuppet Show in een vijver bij een boerderij. Hier wordt de show die we twee dagen geleden hebben gezien in versimpelde vorm nog eens overgedaan. Wederom schaffen we de muziek-CD na lang wikken en wegen toch maar niet aan.

De terugreis gaat, net als de heenreis, niet al te vlot. Aangezien wij einde middag een vliegtuig naar Danang moeten halen beginnen we tegen het einde van de show wat zenuwachtig te worden. En weer overtreffen de Vietnamezen onze stoutste verwachtingen. Na afloop van het Water Puppet festival staat er een busje te wachten om ons en nog 4 Britten rechtstreeks naar het vliegveld van Hanoi te brengen.
Bij aankomst hebben we ruim de tijd om in te checken en ons naar de gate te vervoegen.
Om 19:15 vertrekt de vlucht per Vietnam Airlines naar Danag, een kleine 1.000 km ten zuiden van Hanoi. De landing is om 20:15 uur en door onverklaarbare redenen blijven we op de landingsbaan nog een half uur staan.
Ook de koffers laten even op zich wachten alvorens op de bagageband te verschijnen, waardoor we met twee uur vertraging de aankomsthal van Danang Airport bereiken. Niki heeft een transfer met een busje van het hotel in Hue (jawel, de Keizerlijk Stad was ons doel) geregeld en in de aankomsthal staat Mr Wong2 ons met een naambord op te wachten. De 80 km naar Hue werd in ruim 2 uur afgelegd, zodat we toch nog vrij laat in de avond op de bestemming aan komen; Pilgrimage Villa Resort.
In dit resort hebben we twee prachtige aan elkaar geschakelde kamers waar wij mogen logeren. Room service brengt nog wat spring rolls en andere lekkernijen op bed. Op de badkamer wordt Raymond welkom geheten door een grote plakkikker die boven het ligbad op een gladde tegel tegen de wand zit aangeplakt. Dit ziet de man in kwestie pas als hij zittend op de plee de dag de revue laat passeren (met de broek op de knieen). De revue wordt extra snel gepasseerd, maar nog voor het einde neemt de kikker een sprong van twee meter en landt op 30 centimeter van ‘le Penseur’ die net gehaast aan het afvegen begonnen is. Het monster kan ieder moment toeslaan, maar Raymond weet kalmte te bewaren en sluit de broek en verlaat in draf de badkamer. Roomservice wordt nogmaals gebeld. Ditmaal om het levensgevaarlijke amfibie uit de badkamer te verwijderen. Wij gedenken de kikker als een dapper dier dat op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats landde.