tweede dag Hué

We lijken een dag te kort te komen. Raymond had in het activiteitenschema voor Hue een dag bezoek aan de ‘demilitarized zone’ gepland, echter de tijd staat dat niet toe, tenzij de Keizerlijke Tombes worden geschrapt.
Het oorlogsverleden is voor een deel uitgewist, maar de tunnels van Vihn Moc, de voormalige grens tussen Noord en Zuid (hier liep geen spoorlijn tussen (Bilthovens grapje)) en de weggevaagde Amerikaanse luchtmachtbasis van Keh Sahn hadden tweeëntwintig jaar geleden veel indruk op Raymond gemaakt. Niki wijdt dat aan het militaire verleden van haar man…..

Enfin zoals gisteren beschreven, de gids en fietsen zijn reeds gereserveerd en we vervoegen ons na een heerlijk ontbijt (opmerkelijke details; Casper eet iedere morgen een stapel pancakes, Puck eet een kilo fruit, Raymond eet een omelet en rijst met spicy beef en Niki houdt het bij fruit, verse sapjes en taartjes bij de koffie) vervoegen wij ons bij de uitgang van het resort. Het belooft een zeer warme dag te worden. Onze gids staat klaar met fietsen en flesjes water voor onderweg. We gaan twee tombes bezoeken; die van Khai Dihn, de twaalfde keizer uit de Nguyen dynastie en die van Keizer Minh Mang; de tweede keizer. Een fietstocht van ongeveer 12 kilometer wordt ons verteld.
Vol goede moed stampen we op de pedalen richting eerste tombe van Khai Dihn.
Na 20 minuten fietsen over licht geaccidenteerd terrein arriveren we bij de eerste tombe, parkeren de fietsen, smeren ons in met factor 20 en kopen toegangsbiljetten.
De gids Huong vertelt ons dat deze keizer de laatste is die een tombe heeft gekregen in Hue. Van de 13 keizers hebben slechts zeven een eigen tombe. De andere 6 keizers stierven in ballingschap of in ongenade.

De tombe is gebouwd tegen een steile heuvel met dus veel trappen te nemen. De gebouwen zijn opgetrokken uit beton in een mix van Vietnamese en Franse stijl.
De keizers geloofden in reïncarnatie en lieten hun tombes in vorm van paleizen bouwen opdat zij daar na wedergeboorte konden gaan leven met hun familie en raadgevende Mandarijnen. Het lichaam van de keizer bleef eerst een aantal weken in de citadel alwaar het gebalsemd werd. Daarna wordt het lichaam onder groot ceremonieel via de Perfume River naar de tombe gebracht. Alle rijkdommen van de keizer gaan mee in de tombe. Onder de tombe wordt een tunnel gegraven waar de overledene naartoe wordt gebracht en na bijzetting van belangrijke bezittingen en offers wordt de tunnel dichtgestort en dichtgemetseld. Voor de tombe staan beelden van mandarijnen (zowel militaire als civiele) en olifanten en paarden.
Het wilde nogal eens voorkomen dat gevangenen hielpen bij de bouw van de tombe en na plaatsing van de Keizers lichaam werden de werkers gedood. Het was voor hun een eer geweest om als laatste daad de tombe van de keizer te mogen bouwen. In de gebouwen zien wij alle pracht en praal van de gebouwen en kroningsgeschenken van staatshoofden uit vele landen.

Na een uur met uitgebreide uitleg door Huong, onze gids, gaan we terug naar onze fietsen. Onze schaduw is nauwelijks groter dan onze voeten, de zon staat loodrecht boven ons. De hitte wordt welhaast ondraaglijk maar gelukkig biedt rijwind op de fiets soelaas. We rijden door langs de rivier en over een zeer hoge brug om vervolgens aan de andere kant van de rivier de reis voort te zetten.

De tombe van Keizer Minh Mang ligt het verst van Hue (16 km) en is tijdens de oorlog ernstig beschadigd geraakt maar inmiddels grootdeels weer in ere hersteld. In tegenstelling tot de eerste tombe van vandaag is deze tombe niet op een steile heuvel gebouwd, maar in een schitterend park met prachtige waterpartijen. Keizer Minh Mang was de beste keizer die Vietnam heeft gehad. Hij heeft het irrigatie stelsel in de Mekong ontworpen en op modegebied stond hij ook zijn mannetje; hij ontwierp de Ao Dai, de elegante kledij die veel dames in officiële functies no steeds dragen.

Huong verteld honderduit over de symboliek van patronen, van sikkelvormige waterpartijen en ondertussen stort Puck bijna in door de verzengende hitte. We kopen drie hoeden van stro om zonnesteken te voorkomen. De weidsheid, de stilte, de gebouwen (oa een kopie van het koninklijke paleis in de Imperial City) brengt een gevoel van rust over ons.

Na de begrafenis mogen de concubines nog minimaal een jaar verblijven in huizen die rond de tombes zijn gebouwd. Van die huizen is helaas niets meer te zien. Teruggekomen bij de fietsen moeten onze zadels met water worden gekoeld. Mijn shirt is doorweekt van vocht.

We fietsen terug naar ons hotel langs de rivier. Gelukkig een vrij vlak parcours. We snellen naar onze appartementen en ruilen onze naar kleding met zoutvlekken (bahhh) om voor het zwemtenue. Wat is een zwembad dan een weldaad. We genieten een lichte lunch in het ‘poolhouse’ en liggen daarna lekker te luieren met goede boeken op de ligstoelen onder parasols.

Die avond gaan wij in Hue eten in een prachtig Frans koloniaal hotel met een Nederlandse geroemde patissier! Jawel, met Trip Advisor kom je nog eens ergens.
Voor het eerst deze vakantie krijgen we een westerse hap, zeg maar exquise dis, voorgeschoteld (truffelrisotto en salade met warme geitenkaas ed.).
Het dessert wordt toegelicht en geadviseerd door de Nederlandse Chef. Ware meesterwerkjes pronken niet veel later op onze tafel. De foto’s moet je zien! De smaak zullen wij nooit vergeten.
Na het dessert kreeg Casper op speciaal verzoek nog wat Doerian mousse voorgeschoteld. De doerian ‘smells like hell but tastes like heaven’. Wij besluiten nog maar even niet naar de hemel te gaan. Wachtend op onze taxi in de lobby werden wij uitgezwaaid door Albert Verlinde en zijn trouwe echtgenoot Onno Hoes.

Morgen reizen we per trein naar Danang om van daaruit per minibus door te reizen naar ons derde Unesco werelderfgoed; Hoi An.